Dzisiejsza liturgia Słowa uczy nasz szukania. Wielu rzeczy potrafimy szukać w swoim życiu: od grzybów, przez ulubione znaczki, aż po właściwych ludzi, sens życia i Boga... W tekstach biblijnych dzisiejszej niedzieli widzimy człowieka poszukującego Boga, ale również – co wydaje się bardziej znaczące – Boga poszukującego człowieka.
Dostrzegalne jest pewne przejście z mentalności Starego Testamentu do Nowego. U Proroka Izajasza czytamy: SZUKAJCIE Pana, gdy pozwala się znaleźć... Niech człowiek SIĘ nawróci do Pana... Akcent jest położony na aktywności człowieka. Inaczej natomiast temat poszukiwania ukazuje przypowieść ewangeliczna.
Oto właściciel winnicy sam wychodzi, aby szukać robotników. Opisani w przypowieści robotnicy bez zajęcia już nawet nie czynią wysiłków poszukiwania pracy. Są ludźmi bez sensu życia. Robotnikiem bowiem nazywa się kogoś kto pracuje, gdyż jego cechą jest wykonywanie pracy. Robotnik nieaktywny nie jest sobą. Oto właściciel winnicy idzie nadać sens życiu robotników. Nie mają być „z nazwy”, ale mają wypełniać drogą swojego powołania.
Ważne jest jednak, że to właściciel sam wychodzi, że to on tak naprawdę szuka. To obraz Boga idącego do bezsilnego człowieka. Przynosi mu poczucie sensu, przydatności, własnej wartości; daje możliwość wypełniania swojego powołania i dążenia drogą szczęścia wiecznego.
Droga szczęścia zaczyna się już na ziemi. Nie zaspokoimy jednak tego podstawowego pragnienia tu, w doczesności. Pisze o tym św. Paweł: zostać na ziemi musi ze względu na szczęście swoich dzieci w wierze, ale sam rwie się do szczęścia wiecznego. Ostatecznie zostawia wybór i działanie Bogu.
Pozwólmy znaleźć się Bogu i dajmy Mu pokierować nami do pracy w Jego winnicy – tam gdzie zechce, tam gdzie nas pośle.
ks. Krystian Wilczyński
