Urodziła się około 1330 roku. Była drugą córką św. Brygidy, patronki Europy, oraz księcia Ulfa Gudmarssona. Jako dziecko została oddana do internatu sióstr cysterek w Riseberg. Tam otrzymała pełne wykształcenie i wychowanie w wierze.
Gdy miała trzynaście lat wróciła do domu. Wkrótce potem wydano ją za mąż za rycerza Edgarda z Kyren. Katarzyna żyła ideałem pobożności, który idealizował dziewictwo. Ożywiona takimi pragnieniami przekonała Edgarda do życia w dozgonnej czystości.
Św. Brygida w 1349 roku udała się w pielgrzymkę do Rzymu, aby uzyskać w Roku Jubileuszowym odpust zupełny. W następnym roku podążyła za nią Katarzyna. Po drodze dotarła do niej wieść o śmierci Edgarda.
Zamieszkała w Rzymie razem z matką. Przez 25 lat prowadziły życie prawie klasztorne, oddając się modlitwie, dziełom pobożnym i uczynkom miłosierdzia. Katarzyna pomagała matce w założeniu i utrwaleniu nowego zakonu, brygidek. Obydwie niewiasty pielgrzymowały także do wielu miejsc świętych.
Święta Brygida zmarła w 1373 roku, po powrocie z wyczerpującej pielgrzymki do Ziemi Świętej. Zmarła na rękach córki.
W następnym roku święta Katarzyna wybrała się w podróż powrotną do Szwecji, wioząc ze sobą relikwie św. Brygidy. Prawdopodobnie w tej drodze zawitała także na polskie Pomorze. Katarzyna wstąpiła do pierwszego skandynawskiego klasztoru brygidek w Vadstena. Było to w roku 1375. Tam złożyła relikwie św. Brygidy. Niedługo potem, jednak, opuściła klasztor i na powrót udała się do Rzymu. Zamieszkała w domu, w którym wcześniej mieszkały z matką. Podjęła energiczne starania o jej kanonizację, jak też o zatwierdzenie zakonu brygidek. Starania te były czynione z pełną aprobatą szwedzkiego dworu królewskiego.
Katarzyna nie doczekała kanonizacji matki, choć doszło do niej kilka lat po jej śmierci, w 1391 roku. Mogła jednak cieszyć się zatwierdzeniem zakonu, które przyszło wraz z dekretem Urbana VI w 1379 roku.
Katarzyna prowadziła życie głębokiej modlitwy i umartwienia. Doznała łaski objawień. Przypisywane jest jej autorstwo religijnej księgi Sielinna Troëst (Pociecha duszy). Zachowała się jej kopia z 1407 roku.
Wstawiennictwu Katarzyny przypisywane jest uchronienie Rzymu przed gwałtowną powodzią. Świadczy o tym fresk w kaplicy w domu, który niegdyś Katarzyna zamieszkiwała z matką, a teraz jest tam klasztor karmelitanek.
Klasztor z Vadstena po wyjedzie Katarzyny, podupadł. Postanowiła zatem wrócić, aby na nowo stanąć na jego czele. Jednak niedługo po powrocie, 24 marca 1381 roku zmarła i została tam pochowana. Do jej grobu pielgrzymowali liczni wierni, doświadczając wielu łask. To sprawiło, że rozpoczęto starania o jej kanonizację. Kult św. Katarzyny zatwierdził ostatecznie Innocenty VIII w 1484 roku.
Św. Katarzyna wzywana jest jako orędowniczka, która chroni przed poronieniami i przedwczesnymi porodami. Wzywana jest też w zagrożeniach powodzią z powodu przekonania, że uchroniła Rzym przed wylewem Tybru. W ikonografii przedstawiana jest jako pątniczka w habicie brygidek z lilią w dłoni i jeleniem u boku. Legenda głosi, że pewnego razu Katarzyna odbywała pielgrzymkę i w leśnej gęstwienie napadł na nią rycerz, który chciał ją porwać i poślubić. Wtedy napotkał na drodze jelenia, który uniemożliwił te zamiary i uratował Katarzynę z kłopotu. Św. Katarzyna przedstawiana jest też w ikonografii z kielichem w dłoni.
źródło https://modlitwawdrodze.pl/modlitewnik/patron-dnia/patroni-marca-24
Peregrynacja relikwii
św. Katarzyny Szwedzkiej
Chęć otrzymania relikwii zgłaszamy w zakrystii. Zabieramy je do domu z kościoła i przynosimy do kościoła w ustalonym czasie. Relikwie Świętej Katarzyny przenosimy w specjalnym futerale.
Księga Pamięci
„Wdzięczni za życie”
Każde utracone dziecko, nawet we wczesnym etapie ciąży, dla Boga nie jest anonimowe.
Zapraszamy rodziców do składania wpisów upamiętniających dar życia ich utraconych dzieci. Księga dostępna jest obecnie w biurze parafialnym a w przyszłości wystawiona będzie w kościele.
Wszystkie dzieci i ich bliscy powierzani są w modlitwie w każdą pierwszą sobotę miesiąca na Mszy Świętej o godz. 15:00.
